***2019***

Walk on...

De wereld om me heen lijkt stil als ik naar buiten kijk. Alles is omhuld door een ijslaag. Stil en koud is het. De vroege wandeling met de hond is er een die af en toe op knieën en handen moet want het pad waarop ik probeer te lopen is een ijsbaan. De hond doet een perfecte imitatie van 'Bambi' op het ijs, jammer dat stampertje er niet is om te helpen. Maar wat is het heerlijk buiten. Bij elke stap knispert het ijs onder mijn voeten en mijn adem maakt wolkjes in de koude ochtend.

Na het ontbijt ga ik weer op pad, de wereld lijkt nog steeds stil maar is het niet. Overal om me heen knispert, zucht, kreunt, tikt en leeft het smeltende ijs. De mist, wolken en zon veranderen de omgeving in een magische plek waar ik alleen in loop.

IJs dat takjes en bladeren omhult, maakt door de lens bijzondere structuren zichtbaar.

En hoewel ik het mooi vind, is de wandeling zelf en het beleven van deze plek waar ik al eerder zo vaak liep, het mooiste. Het verstilde en bevroren meer, een zeearend die geruisloos over vliegt maar die ik opmerkt omdat alle eenden de lucht in gaan. De structuren en kleuren in het zand, de wolken en de lucht die naadloos overgaat in het water. Walk on....

Een achtergebleven stoel herinnert aan een eerder seizoen met hoog water en vissers. Beide zijn in dit jaargetijde afwezig maar ver weg op de andere oever zie ik een figuurtje lopen. We zijn alleen maar toch samen in deze wondere koude wereld.

Zo loop ik door en laat de natuur haar heilzame werk doen. Vandaag is het grote geheel de balsem voor de ziel: frisse koude lucht, het ijs en het zand, de geluiden van alles om mij heen, zichtbaar en onzichtbaar, flarden mist, een sprankje zon. Natuur heelt, geeft ruimte, rust en bezinning. Na een uurtje draai ik me om en loop terug, 'met hoop in mijn hart'.

You'll never walk alone

When you walk through a storm
Hold your head up high
And don't be afraid of the dark

At the end of a storm
There's a golden sky
And the sweet silver song of a lark

Walk on through the wind
Walk on through the rain
Though your dreams be tossed and blown

Walk on, walk on
With hope in your heart
And you'll never walk alone

You'll never walk alone

Walk on, walk on
With hope in your heart
And you'll never walk alone

You'll never walk alone

Songwriters: Oscar Hammerstein II / Richard Rodgers

Songteksten voor You'll Never Walk Alone © Concord Music Publishing LLC

Droomvogel....

Vandaag een droomvogel gezien: de Notenkraker. Wat een plaatje, wat een heerlijk meewerkende en gezellige vogel en wat een lief smoeltje. Ik ben nog euforisch...

Notenkraker (Nucifraga caryocatactes)

Het was een van mijn grote vogelwensen: een Notenkraker zien. Zo'n vogel die je bij het doorbladeren van je vogelgids telkens weer tegenkomt en dan denkt; oooh, die wil ik ook zien, zucht.

Een appje van een vogelvriendin uit Brabant deed mij opschrikken tijdens het postfietsen. Er zat dus écht een Notenkraker in Nederland en hij was bijna aaibaar. Ik werd er een soort chagrijnig van want ik moest nog werken en het was ook nog koud en naar fietsweer, bah.

Maar soms helpt het geluk een handje. Terug op het depot waar ik de post voor mijn tweede wijk ging ophalen waren een paar collega's aanwezig. Die weten dat ik (vogel)gek ben en dat ik weleens hysterisch doe als er een 'harde' soort in de buurt is. Nu vertelde ik dus ook dat er een Notenkraker zat, niet in de buurt maar Wageningen is te rijden in een uur. Eén van mijn collega's had wat weinig werk dus ik greep de gelegenheid aan om hem wat extra werk te bezorgen en mijzelf daarmee een bijna vrije middag :-D. Ik kon naar de Notenkraker!
Meteen Maria gebeld dat ik eraan kwam, die was wel een beetje beduusd want eerder hadden we afgesproken om te wachten tot woensdag (met het risico dat de vogel gevlogen zou zijn) vanwege tijdgebrek. Uiteraard vond ze het wél een heel goed idee om meteen te gaan en zo geschiedde.

Notenkraker (Nucifraga caryocatactes) op het balkon

Notenkraker (Nucifraga caryocatactes) op het balkon

Ter plaatse zagen we het juweeltje vrijwel direct. Hij zat op dat moment op een balkon waar hij blijkbaar van pinda's zat te snoepen. Even later vloog hij vlak voor ons het gras in om daar wat nootjes te verstoppen en wat rommeltjes te verplaatsen. Ongelooflijk, zo dichtbij.

Notenkraker (Nucifraga caryocatactes)

Notenkraker (Nucifraga caryocatactes)

Een paar minuten later vloog hij weer terug naar het balkon om vervolgens om de hoek weer naar beneden te vliegen waar hij heel lang rond bleef scharrelen, eten, stukje hippen, lopen, rennen, eten, hakken... Hij liep zelfs tot tegen mijn voeten aan!

Notenkraker (Nucifraga caryocatactes)

Notenkraker (Nucifraga caryocatactes)

Notenkraker (Nucifraga caryocatactes)

Het was echt DE Droomvogel die ik had gedacht dat het zou zijn, dat guitige koppie, die prachtige witte druppeltjes op zijn verder diepbruine verenpak. Zó mooi!

De Notenkraker komt normaal voor in (noord)oost- en midden Europa, maar dus ook Siberië en oost-Rusland. Het is een zeer zeldzame dwaalgast in Nederland. Hij is zo groot als een Gaai en is ook lid van de familie kraaien, de snavel lijkt ook op die van een Zwarte kraai.

Maria en ik hadden samen een topmiddag én ik had eindelijk weer eens iets om op de blog te zetten :-)!

Bedankt voor het lezen en kijken.

Draaihals in de tuin :-)!

Afgelopen woensdag reed ik naar een nabij gelegen plaats om wat te gaan fotograferen voor de fotoclub waar ik lid van ben. Ik was net daar toen er een WhatsApp van mijn man binnenkwam. Ik keek en zag een foto met daarop een deel van een tuinstoel en een grijzige stip... De tekst eronder was: 'Draaihals in de tuin'.  Nu heeft mijn man géén goede camera maar wél verstand van vogels. De foto was met zijn mobiel genomen en dat was natuurlijk hopeloos, kon hij ook niet helpen. Ik belde naar huis en vroeg voor de zekerheid of hij niet aan het dollen was. 'Nee, echt waar, ik kijk meteen nog even', en, 'hij zit er nu weer', aldus manlief. Ik hoefde niet te twijfelen of ik ging fotograferen voor de club of dat ik terug naar huis zou gaan: een Draaihals in de tuin wint, met grote voorsprong.

Draaihals (Jynx torquilla)

Ik racete naar huis waar mijn man al klaarstond om me te vertellen dat HIJ aan de andere kant van het huis zat. Ik sloop om het huis en zag.... NIETS.

Tja, het blijven vogels en dus onberekenbaar. Ik installeerde me in een tuinstoel, beentjes omhoog en camera en kijker naast me. Even later plofte de Draaihals in de tuin, zag mij en verdween meteen weer. Gelukkig moest hij alleen even wennen want na enige tijd kwam hij meerdere keren terug om te foerageren, op een gegeven moment kwam hij zo dichtbij dat ik zelfs moest uitzoomen.

Draaihals (Jynx torquilla) best wel dichtbij

Draaihalzen zien er bijzonder uit, ze hebben een soort historisch aandoend verenpak dat bijna geschubd lijkt. Ze foerageren bij voorkeur op mieren die ze met een lange roze kleverige tong uit of van de grond opslurpen. Ze 'boren' met die tong rustig een eindje de grond in. Dit is te zien in het filmpje waarop de Draaihals foerageert naast de boomstam.

Draaihals (Jynx torquilla) op zoek naar mieren

Draaihals (Jynx torquilla)

De hele middag bleef de vogel terugkomen, erg leuk en het was genieten. De vorige Draaihals in de tuin (toen 2  stuks, een adult en een jong) was alweer 7 jaar geleden. Prachtige soort gewoon. De volgende dagen heb ik hem niet meer gezien, het weer was ook wel behoorlijk slechter geworden dus was ik ook minder buiten. Wellicht dacht de Draaihals ook wel dat het beter was om er vandoor te gaan met zulk weer, tenslotte moet hij nog naar Afrika om te overwinteren.

Draaihals (Jynx torquilla)

Hieronder staan nog de filmpjes die ik heb gemaakt. De systeem camera presteert erg goed met filmen, dat is echt een verbetering t.o.v. mijn spiegelreflex camera die ik hiervoor had. Blij mee.

Bedankt voor het lezen en kijken naar mijn blog en ook voor de reacties. Fijn weekend!

Juveniele Zwarte Roodstaart

Gisteren zat ik in de tuin toen er twee Zwarte roodstaarten voorbij kwamen. Ik had er de hele week al genoeg gezien in het dorp (ook een Gekraagde roodstaart trouwens) maar ik had telkens geen camera bij me omdat ik 9 van de 10 keer met de hond aan het wandelen was.

Zwarte roodstaart, juv (Phoenicurus ochruros)

Ik haalde dus mijn camera van binnen en ging weer rustig buiten in de tuinstoel zitten. Een van de Zwarte roodstaarten kwam terug, een jong beest.
De Zwarte roodstaart is een vogel uit de lijster familie, net als de Roodborst. Zijn houding is ook bijna hetzelfde als een Roodborst.

Hij landde op het houthok waardoor ik iets omhoog moest fotograferen.

Zwarte roodstaart, juv (Phoenicurus ochruros)

Daarna liet hij zich van dichtbij van alle kanten bekijken en fotograferen, echt leuk.

Zwarte roodstaart, juv (Phoenicurus ochruros)

Zwarte roodstaart, juv (Phoenicurus ochruros)

Zwarte roodstaart, juv (Phoenicurus ochruros)

Het zijn drukke vogeltjes, ze zien overal insecten en vliegen dan kleine stukjes, eten hun prooi en hup weer door. Ook wordt er bijna continu met het staartje gewipt.

Hij besloot zijn bezoek aan de tuin door weer via het hout te verdwijnen. In het houthok zitten ontzettend veel insecten en spinnetjes dus daar kan hij voorlopig nog zijn buik vol eten.

Zwarte roodstaart, juv (Phoenicurus ochruros)

Een kort filmpje om even het gedrag en het gewip met het staartje te laten zien.

Bedankt voor je bezoek aan mijn blog en je eventuele reactie, ik ben er altijd blij mee!

Pracht van de nacht, halvemaanvlinder

Nog in de ban van de nacht
verrast mij
het ochtendgloren

Kijk wat een pracht
halve maantjes op de vleugels
verwondering geboren

Halvemaanvlinder (Selenia tetralunaria)

Lesbos deel 2, een verhaal met foto's. Vervolg.

Als je een deel 1 hebt, moet je natuurlijk ook deel 2 eens maken. Als ik eerlijk ben: de zin ontbreekt mij nogal eens om met blogger bezig te zijn. Om diverse redenen en soms zonder reden. Je kunt dat zomaar een tijdje hebben.

Iedereen die deel 1 heeft gelezen (en een reactie heeft achtergelaten), bedankt! Uiteraard vind ik dat leuk.

We gaan verder met onze reis op het mooiste eiland van Europa: Lesbos. Week 2.

Dag 8  de dag begint met.......

AUTOPECH!!! Ja hoor, het is toch weer gelukt om de traditie voort te zetten. 's Ochtends na het ontbijt laden we de auto in en wil ik hem wegrijden. Ik draai het sleuteltje om en... niks, grrrrr. Navraag leert ons dat iedereen in het hotel heeft gezien dat de lichten zouden zijn aan geweest, dat het zelfs gemeld is maar dat niemand wist van wie de auto was. Alle bekenden komen elkaar elke dag tegen maar op auto's letten ho maar ;-). Dat is zeker een tik van mij, want ik weet wel wie in welke auto rijdt.  Ik word ondertussen nog een soort boos want ik wist zeker dat ik de lichten niet aan had gehad en ook wist ik zeker dat het lampje van de portieren uit was toen ik de auto afsloot.
De Griekse hotel klusjesman die alles kan, wordt erbij gehaald. Na wat gedoe met startkabels start de Jimny en tot mijn stomme verbazing zie ik inderdaad dat er lampen gaan branden en dat terwijl het lichtknopje niet aanstaat! Ik schud even mijn hoofd en dan valt het kwartje, het zijn de remlichten! Het derde remlicht grijnst me tegemoet en wil met geen mogelijkheid uit, wat ik ook probeer. Dan maar weer naar George.
George prutst wat aan de auto, zegt dat het iets met een sensor is die geactiveerd is door de hobbelige wegen maar dat het probleem verholpen is. Ik trap er niet zomaar meer in en druk op het rempedaal, laat weer los en de remlichten blijven weer vrolijk branden. Niks verholpen dus. George belt met een garage in Kalloni en stuurt zijn hulpje met onze auto weg om de sensor te laten vervangen. Over een uur mogen we de auto weer komen halen.

Dan gaan we maar een stukje wandelen in Skala zelf en zoeken naar de Boomkikkertjes die er moeten zijn. We vinden ze maar ze zitten best lastig en de foto is ook maar gewoon een bewijs dat ze er inderdaad waren.

Boomkikker (Hyla arborea)

Na een uurtje halen we de gerepareerde auto op en gaan vlinderen. Die foto's zijn al eens geplaatst dus ik beperk me tot enkele daarvan. Sommige soorten kun je best twee keer bekijken omdat ze zo mooi of bijzonder zijn. De Zuidelijke pijpbloemvlinder is er één van. Degene die wij zien is een beetje afgevlogen en je kunt de mooie rode stipjes op de achtervleugels helaas niet zien. Dat was vorig jaar wel anders....

Zuidelijke pijpbloemvlinder (Zerynthia polyxena)

 Die van vorig jaar was heel mooi. Let op de rode stipjes, het lijken net lieveheersbeestjes:

Zuidelijke pijpbloemvlinder (Zerynthia polyxena)

Snuitvlinder (Pterostoma palpina)

Snuitvlinder (Pterostoma palpina)

Omdat we door de autopech best veel tijd zijn kwijtgeraakt beperken we ons verder tot een bezoekje aan de zoutpannen waar onder andere de Witvleugelsterns foerageren. Prachtige sterns zijn het maar ik vind ze met de systeemcamera lastig om vast te leggen. Uiteraard doe ik wel een poging maar geweldig wordt het niet. Nou ja, ik geniet toch wel van de fraaie vluchten en het foerageren.

Witvleugelstern (Chlidonias leucopterus)

Witvleugelstern (Chlidonias leucopterus)

Een niet al te interessante dag maar ach, vervelen doen we ons nooit op Lesbos.

Dag 9 rijden we maar weer eens naar het westen van het eiland. Op een bepaald kruispunt van wegen vind je bijna altijd wel één of meerdere Izabeltapuiten. Dit jaar ook en wat werken ze mooi mee. Baltsvluchten worden gemaakt en er wordt ook braaf naast de auto geposeerd. Erg leuk. De dag blijkt later nog meer van die mooie momentjes te hebben.

Izabeltapuit (Oenanthe isabellina)

Izabeltapuit (Oenanthe isabellina)

Izabeltapuit (Oenanthe isabellina)

Izabeltapuit (Oenanthe isabellina)

We blijven wel een uur bij de Izabeltapuiten kijken, ze gaan ook maar door en het is zo leuk om te zien. Gelukkig waren we heel vroeg vertrokken en hebben we dus tijd genoeg. De volgende stop wordt iets verderop bij het klooster van Ipsylou. We parkeren de Jimny en gaan lopend de weg naar boven naar het klooster. We zien vooral weer veel vlinders en één daarvan blijkt een Wikkeblauwtje te zijn. Dat is een nieuwe soort voor ons!

Wikkeblauwtje (Polyommatus amandus)

Als we boven bij het klooster zijn lopen we een klein stukje de binnenplaats op en genieten even van het uitzicht. Ik blijf het bijzonder vinden dat er in zulk vulkanisch landschap zoveel groeit, bloeit en leeft.

Ik geniet ook van het uitzicht. Foto © Maria van Antwerpen

De boerenzwaluwen zitten relaxed op een draadje.

Boerenzwaluw (Hirundo rustica)

De weg naar beneden biedt ook veel moois. De meeste waarnemingen zijn met de telescoop maar daardoor niet minder leuk. Waar we geen telescoop voor nodig hebben zijn de Slangenooghagedis en de Smaragdhagedissen. 

Slangenooghagedis (Ophisops elegans)

Smaragdhagedis (Lacerta viridis)

We zijn heel tevreden met de mooie waarnemingen tijdens onze wandeling rond het klooster en besluiten dat volgende keer weer te doen, je ziet veel meer dan met de auto, dat is wel gebleken.

De weg naar het (al jaren gesloten) versteende woud levert een Steenuiltje op, altijd een leuke waarneming. Hij/zij zit zelfs op steen. Het 'kale' landschap op de achtergrond is fijn voor de foto en zorgt daarnaast voor veel voedsel voor de vogels, het blijft ongelooflijk maar is toch echt zo. Regelmatig zie je dan ook roofvogels jagen en duiken naar prooien en weer verschijnen met muis, slang of iets anders.

Steenuil (Athene noctua)

Steenuil (Athene noctua)

In de middag rijden we de kustweg van Sigri naar Eressos, de beruchte weg die dit jaar zo goed te rijden is dat je helemaal geen 4x4 nodig hebt (met een knipoog naar Maria). Toch zijn we wel blij met onze mini-jeep, de heerlijk hoge zit biedt veel voordeel en als er een kuil of gat is gaan we er veel gemakkelijker over of door. 

Langs deze weg werken de vogels op prikkeldraad erg mee. Een jonge Grauwe gors zit onafgebroken te roepen om eten. Ik film een klein stukje om zijn roepje te kunnen laten horen. Niet heel indrukwekkend en het levert hem ook geen ouders met eten op.

Grauwe gors (juv), (Emberiza calandra) 

Een Bruinkeelortolaan zit doodstil met eten in de snavel. Op deze foto zowel stukjes roestig als niet-roestig prikkeldraad, voor de afwisseling.

Bruinkeelortolaan (Emberiza caesia)

Het mooiste fotomoment is dat van een zingende Zwartkopgors op de roze hibiscus tegen een blauwe lucht. Het is bijna kitsch....

Zwartkopgors (Emberiza melanocephala)

Zwartkopgors (Emberiza melanocephala)

Wat een heerlijke en goed gevulde dag was dit!

Dag 10 blijft weer een dagje dichtbij 'huis' na de lange dag van gisteren. We bezoeken de Boomkikkertjes nog een keer en rijden daarna naar het Achladeri forest, de plek waar de Turkse boomklever te vinden is. We moeten dit jaar goed zoeken maar ook hier helpen oren, en vervolgens aanwijzingen van 'daar moet hij zitten', om hem te vinden. We vinden er zelfs 5. Twee volwassen vogels en drie jongen. Zoekplaatjes :-).

onscherpe Turkse boomklever (Sitta krueperi)

Turkse boomklever (juv.) (Sitta krueperi)

In het bos roepen ook Boomkruipers en ook die zien we, net als de Europese kanarie en heel veel Groenlingen en Vinken. Ook een Maskerklauwiertje komt nog voorbij. Dit bos is bij uitstek geschikt om op een hete dag een tijdje te verblijven. Heerlijk schaduw en een goede plek om te lunchen onder het gezang van de vogels.

Later doen we via Mesa, waar we een Waterral zien (alweer een nieuwe Lesbos soort), ons dagelijkse rondje zoutpannen maar dat zorgt niet voor iets nieuws. Wel zien we de Flamingo's wat beter vanuit de nieuwe kijkhut. De Kluten broeden trouwens tussen de Flamingo's en blijkbaar gaat dat prima.

Aan het einde van de middag gaan we naar onze Purperlibellen plek. Er zijn er genoeg en ze zitten vaak als 'zonnewijzer' met hun achterlijf naar de zon gericht. Als je rond 18:00 uur deze libellen opzoekt, zitten ze stil en zijn ze goed te fotograferen.

Purperlibel (vrouw) (Trithemis annulata)

Purperlibel (man) (Trithemis annulata)

Op deze plek barst het ook van de spinnen (die ik NIET op de foto zet) en van de sprinkhaantjes. Deze zijn prachtig om te zien en al zijn ze heel algemeen op Lesbos, voor ons zijn ze echt bijzonder.

Poecilimon mytilenensis

Niet veel foto's vandaag, het blijkt toch steeds moeilijker te worden om nog iets te fotograferen wat je nog niet eerder hebt gefotografeerd. Het blijft steeds meer bij kijken. Voor mij geen probleem en ik geniet volop, om een blog te maken is het soms wel lastig.

Dag 11

Aziatische steenpatrijs (Alectoris chukar)

Elk jaar is er wel een soort die fantastisch meewerkt. Dit jaar hadden we er meer dan één. Vandaag is het de Aziatische steenpatrijs. Ik had al eerder het geluk om hem goed te kunnen zien en fotograferen in vorige jaren maar Maria nog niet. We zijn dan ook helemaal een soort van euforisch als we op de weg naar Makara (de slechtste weg van Lesbos volgens mij waarbij een 4x4 wél heel erg nodig is), getok horen. En daar zit hij dan. Op een container zit een Aziatische steenpatrijs druk te tokken om een vrouw. We kunnen de vogel redelijk goed benaderen en hebben echt een 'yes' moment. Zo'n gaaf beest!

Aziatische steenpatrijs (Alectoris chukar)

De dag levert nog meer heerlijke waarnemingen op:

Dwergooruil (Otus scops)

Bij een kinderspeelplaatsje bij een schooltje zitten Dwergooruiltjes. Die mág je gewoon niet missen als je op Lesbos bent. Op dezelfde plek zit heel goed verstopt ook nog een Ransuil, dat is een soort die niet heel gewoon is voor Lesbos en het gevolg is dan ook dat er veel mensen komen en wij snel weg gaan ;-).

Natuurlijk pakken we nog een Bijeneter mee, hij zit er toch... Wat kunnen die toch venijnig kijken.

Bijeneter (Merops apiaster)

Het mooiste moment voor mij van deze vakantie is het moment dat we deze dag de zoutpannen uitrijden en een roofvogel zien. Een spannende. Een heel spannende. Vrijwel direct zie ik dat het niet een afwijkende Buizerd is maar een Arend, 6 vingers en niet al te groot. En hij heeft 'laarsjes'. Meerdere thuis geoefende kenmerken schieten door mijn hoofd. We zien een Dwergarend, mijn allereerste, zo cool!!!! Het lukt om foto's te maken en al zijn ze niet heel fantastisch ik ben er heel blij mee. Zelf ontdekken is toch het leukst en als je dan ook nog kunt bewijzen dat het écht waar is wat je gezien hebt dan tel je weer mee in vogelaars land. Vinden wij dat dan belangrijk? Ja, dat vinden wij soms wel belangrijk :-). We melden de Dwergarend meteen maar verder heeft helaas niemand hem gezien. Wat een super waarneming!

Dwergarend (Hieraaetus pennatus)

Dwergarend (Hieraaetus pennatus)

Dag 12 is een weinig spectaculaire dag. Ook wel logisch na gisteren. Het waait hard en mede daardoor vinden we niet de soorten waar we naar op zoek zijn. Het lukt wel om een niet al te schuwe Kleine zilverreiger op de foto te krijgen. Dat is altijd wel een dingetje, die beesten zijn niet normaal zo schuw. Zijn kuifje en sierveren wapperen vrolijk in de wind.

Kleine zilverreiger (Egretta garzetta)

Kleine zilverreiger (Egretta garzetta)

We vinden een Kleine tanglibel en alweer een Grote vos die zich wel heel mooi laat fotograferen, een mooi onbeschadigd exemplaar! Ook kunnen we een Oostelijke blonde tapuit vrouwtje op de foto zetten. Daar blijft het zo'n beetje bij.

Kleine tanglibel (Onychogomphus forcipatus)

Grote vos (Nymphalis polychloros)

Oostelijke blonde tapuit, vrouw (Oenanthe melanoleuca)

Dag 13 

Het is de laatste dag dat we de Jimny hebben en dus doen we nog één keer de rit naar het westen van het eiland. We doen het kloosterrondje nog een keer: we zien een vos over de rotsen sluipen, een paartje Blauwe rotslijsters met jongen, Griekse spotvogel, Rotsklevers, Smyrnagorsen, Hop en eindelijk de Rouwmezen en de Rotsmussen. Mét nest zelfs. Ik vind hem op gehoor, een ijl hoog zeurderig pieieieieieieiep. Het zien is telescoopwerk maar zó mooi. Ik zie zelfs het gele keelvlekje. Ook zien we weer heel veel mooie vlindertjes en het is de dag dat we de (voorlopig nog steeds) Zuidelijke luzernevlinder vinden. 

Zuidelijke luzernevlinder (Colias sareptensis)

Aangekomen aan de kust bij Faneromeni zien en horen we echt veel: Wielewaal, Nachtegaal, Grauwe klauwier, Maskerklauwier, Roodkopklauwier, Kleine klapekster, Cirlgors, Baargrasmus, Grauwe vliegenvanger, Grote karekiet... De Scharrelaar waar we zo op hoopten schittert helaas door afwezigheid. Het is ook een moeilijke soort en lang niet elk jaar lukt het om hem te zien op Lesbos. 

Waar we vervolgens heel blij mee zijn, zijn de waarnemingen en de foto's van de Fluiter en de Withalsvliegenvanger. Ook geen alledaagse Lesbos soorten.

Fluiter (Phylloscopus sibilatrix)

Withalsvliegenvanger (Ficedula albicollis)

Op de foto van de Withalsvliegenvanger heb ik een hoop moeten poetsen, dat is nog een beetje te zien maar het vogeltje komt zo tenminste tot zijn recht. Leuk beestje. 

We rijden dit keer dezelfde weg terug en maken nog een stop op het 'Balkanbergfluiterweggetje'. Daar we zien we nog de Balkanbergfluiter (dûh), Zomertortel en Staartmeesjes. Veel nieuwe jaarlijstsoorten deze dag, ongelooflijk.

Terug in Skala brengen we de Jimny naar George en krijgen een Hyundai accent mee voor de laatste anderhalve dag. Dat is wel echt even wennen. Je zit zowat op straat voor je gevoel. Maar ach, het rijdt (en blijft rijden, jawel). 

Dag 14 is de laatste volle dag van de vakantie. We doen nog een ritje naar het idyllische weggetje uit deel 1 maar dan maar tot de helft en weer terug. We vinden alweer een nieuwe jaarsoort: de Duinpieper. Ons vogellijstje is alle vorige jaren al ver voorbij dus we zijn stomverbaasd dat er nóg een nieuwe jaarsoort bij komt. 

Duinpieper (Anthus campestris)

Duinpieper (Anthus campestris)

We zien twee Steenuiltjes en best veel Rotsklevers waarvan er weer een lief meewerkt.

Steenuil (Athene noctua)

Rotsklever (Sitta neumayer)

De klapper van de dag komt echter als we terug zijn in Skala en ons afsluitende rondje zoutpannen doen. We horen dat er een Terekruiter is gezien. Alweer zo'n vette soort! Diverse licht hysterische vogelaars zijn op zoek. We spreken de ontdekker van de Terekruiter maar de vogel schijnt erg vliegerig te zijn en is uit beeld. We blijven zoeken tot de zon ondergaat maar we vinden hem niet terug. Nu hebben we een missie voor morgenochtend vroeg, voor we naar het vliegveld gaan.

We zien en fotograferen nog wel wat andere vogels en met name twee Grielen en twee Vorkstaartplevieren zorgen nog voor een verrassing. De Vorkstaartplevieren zitten heeeeel ver weg, de Grielen ver weg. Maar het oog van dat beest is zo apart dat ik toch een foto plaats, het blijft een spannende soort.

Griel (Burhinus oedicnemus)

Bontbekplevier (Charadrius hiaticula)

's Avonds pakken we alvast de koffers in want we hebben tenslotte de volgende ochtend een missie: op zoek naar de Terekruiter!

Dag 15 begint met een vliegende start aan het ontbijt, snel, snel en hup naar de zoutpannen. We krijgen een melding dat de Terekruiter is gezien. De adrenaline doet zijn werk want nu willen wij hem ook nog zien. We rijden niet zo langzaam naar de kijkhut waar vanuit hij te zien moet zijn. We klimmen de hut in en ik zet de telescoop op en scan het schiereilandje in een verderop gelegen zoutpan af. En het is echt waar, ik zie hem ineens lopen, wat een sneaky beest. Zo snel mogelijk laat ik iedereen in de scoop kijken want het beestje sluipt telkens weg achter bosjes om vervolgens op een totaal andere plek weer tevoorschijn te komen. Maar we hebben hem. Wat een klapper om de vakantie mee af te sluiten!

Terekruiter (Xenus cinereus)

Voor Maria een lifer erbij, voor mij een nieuwe Lesbossoort en uiteraard een nieuwe soort op de jaarlijst die hiermee eindigt op 147 vogelsoorten. WoW! 

Kijk dáár zit hij! © foto Maria van Antwerpen

En zo komt er een einde aan deze geweldige vakantie. Hij was overweldigend, zo veel hebben we gezien. Het was ook een heel gezellige en leuke vakantie, dankzij alle bekenden, de avonden aan de bar met de Engelsen, het heerlijke eten in het hotel en bij Sampo en last but not least dankzij het fijne gezelschap van mijn vogelmaatje Maria. Wat hebben wij een lol gehad. Dank je wel daarvoor!